Lezersvraag: Hoe krijg ik meer contact met mijn ziel?

​Ik ontvang regelmatig mooie vragen in mijn inbox. Van lezers van mijn nieuwsbrief, cliënten, volgers op social media of mensen die mijn website hebben gevonden. Op mijn blog beantwoord ik nu en dan zo'n vraag wat uitgebreider. 

Vandaag een vraag die mij heeeel vaak gesteld wordt en vast zeer herkenbaar is voor degenen die het pad van zelfliefde en weer verbinden met je ziel bewandelen: 


​Vraag: Hoi Gabriëlla, ik heb het verlangen om meer contact met mijn zelf/ziel te hebben, maar ik ervaar het meestal niet...

Ik heb veel workshops gedaan op dit gebied en ik heb ook veel fijne veranderingen in mezelf doorgemaakt, dat is supermooi. Alleen echt contact met mijn ziel heb ik volgens mij niet. Ik weet dat het contact er wel is, maar ik heb er nooit zo in geloofd dat ik dat ook kan ervaren.

Op een gegeven moment werd ik ook steeds bozer dat andere mensen wel dat contact hebben en ik niet. Ik ging heel erg vergelijken. Ik heb er nu voor gekozen om dit niet meer te doen en mij hier bewuster van te zijn. Ik zou graag meer contact willen met mezelf/ziel en meer positieve mooie dingen willen aantrekken in mijn leven. :-)

Antwoord: Ah, ja, dit is zo herkenbaar voor mij. Ik heb zelf een lange periode gekend waarin verbinden met je ziel vooral een aantrekkelijk concept voor me was, een belofte voor een beter leven, iets tofs maar ongrijpbaars dat zich kennelijk in mezelf bevond maar dat ik steeds maar niet écht kon ervaren #&^$#&$^*. 

Ik herinner me dat ik een webinar zat te kijken van één van mijn mentors op dit gebied, waarin zij mega enthousiast zat te vertellen over hoe heerlijk het is om de verbinding met je ziel te ervaren en hoe haar leven daardoor van het ene geweldige avontuur in het andere overging. 

Mijn leven zag er op dat moment heel anders uit... Ik ervoer hier en daar sprankeltjes van iets heel fijns in mezelf, maar mijn dagen waren voornamelijk gevuld met pittige emoties, grijze gevoelens en vastlopen in allerlei gebieden in mijn leven. 

Ik zat te kijken naar dat webinar en er ging van alles door me heen. Frustratie omdat ik die ziel maar niet kon voelen, een gevoel dat ik dan wel heel dom moest zijn dat het mij nog steeds niet lukte, wanhoop en verdriet omdat ik zo verlangde naar loskomen van de moeilijkheid in mijn leven. 

Ik kon me toen écht niet voorstellen dat ik de bijzondere relatie met mijn ziel zou beleven die ik nu heb en hoe ook mijn leven erdoor tot bloei zou komen.
​

Het gevecht naar jezelf loslaten

Hoewel ik mijn ziel toen dus steeds maar niet leek te vinden, bleef het idee me aantrekken. Alsof ik ergens van binnen heel zeker wist dat dit mijn weg was en dat er wel degelijk zoiets als een ziel bestaat. 

Ik bleef dus uitproberen, diepe ademhalingen nemen en naar binnen luisteren.

Ik hoopte op iets groots, iets dat me in één keer zou verlossen van al het onaangenaams. Iets als een engel die uit de hemel neer zou dalen en met veel toeters en bellen zou verkondigen dat nu voor altijd alles goed was. 

Maar mijn weg in diepere verbinding met mijn ziel liep anders. Het was juist in de overgave aan de donkerte die ik ervoer dat ik mijn ziel echt ben gaan ervaren. 

Het was toen ik mijn gevecht tegen de frustratie, de boosheid, de wanhoop en het verdriet op begon te geven, en simpelweg aanwezig ging zijn met dat wat er in me was, dat ik behalve de onaangename gevoelens, ook iets ánders begon waar te nemen. 

Iets dat met mij samen was, temidden van woedestormen en angstvlagen. Een druppeltje rust, een glimlach, een geruststelling, een gevoel van warmte, ergens op de achtergrond. 

Dat druppeltje ben ik gaan volgen, steeds weer. Een reis die me eerst juist in dat wat ik níet wilde voelen leidde, en me liet ontdekken dat juist temidden van dat wat ik zo keihard had proberen te vermijden lag waar ik eigenlijk zo naar op zoek was. 


Je bent al altijd in contact met je ziel

Van daaruit ben ik die innerlijke aanwezigheid die ik voelde steeds vaker op gaan zoeken en uit gaan nodigen, op allerlei manieren. Liet ik het mijn hand vasthouden wanneer ik door iets moeilijks ging, begon ik er tegen te praten wanneer ik ergens niet uitkwam. Deed ik soms ook gewoon net alsóf mijn ziel er was, op momenten dat ik niet vertrouwde op dat ik het kon voelen. 

Beetje bij beetje begon ik daardoor waar te nemen wat er al die tijd al was. Een stille aanwezigheid in mezelf, een 100% liefdevolle stem die in mij klonk. Iets dat ik eerder niet had kunnen ervaren omdat ik zo verstrikt was in het gevecht naar mezelf. 

Het mooie aan contact leggen met je ziel is dat je er niets voor hoeft te doen. Je ziel is namelijk onderdeel van jou, het is wie je bent. Je bent dus al verbonden met je ziel, hoe veel of weinig je die verbinding ook ervaart. 

Je hoeft er niet eerst nooit meer boos voor te zijn, je hoeft niet eerst nog allerlei spirituele workshops te doen of al je trauma's te helen. 

Het is ook niet zo dat de ene persoon er beter in is dan de andere. Ieder mens heeft een eigen uniek pad in ontwaken, in herinneren wie je werkelijk bent. Jouw pad gaat in jouw tempo en op jouw manier. Jij zal het dus anders doen dan anderen en dat is juist wat zo mooi is aan jou. 

Ieder mens heeft ook absoluut alles in zich om die verbinding met jezelf weer te herinneren en in je leven te brengen. Zeker wanneer je er nieuwsgierigheid en verlangen naar hebt zoals jij omschrijft in je vraag, kan je ervan uitgaan dat het jouw tijd is om die diepere verbinding met jezelf weer te laten ontwaken. 


Start een vriendschap met jezelf

Het is totaal normaal dat je in dit ontwaken allerlei gevoelens tegenkomt. De boosheid, de frustratie, de onzekerheid, het wantrouwen... 

In plaats van die gevoelens weg te duwen, wat als je ze simpelweg laat zijn zo ze zijn? Wat als je temidden daarvan je adem weer wat dieper toestaat te stromen en je met nieuwsgierigheid opent voor die liefdevolle aanwezigheid in jezelf?

In mijn ervaring is dat wat de deur opent naar de rust, de wijsheid, de warmte en de vreugde van je ziel om beetje bij beetje dichterbij te komen. 

Je kan het zien als een nieuwe relatie die je begint op te bouwen. Waarin je steeds meer tijd met elkaar door begint te brengen, elkaar steeds beter leert kennen, stap voor stap.

Je ziel zal zich echter nooit opdringen aan je, dus vraagt het van jou om zelf steeds weer het gezelschap van je ziel op te zoeken. In momenten dat je het niet zo goed hebt én in momenten dat je het wel goed hebt. 

Zo geef je jezelf steeds meer kleine ervaringen van die verbinding, waardoor je vertrouwen groeit en je jouw ziel steeds beter begint te herkennen. 

Daarmee groei je een innerlijke vriendschap met jezelf die steeds echter zal voelen en steeds meer plek in je leven in zal nemen. 

En oh, ik kan het je van harte aanraden, om hiermee te blijven spelen en ontdekken. Het me blijven openen voor die verbinding met mijn ziel is wat mij door al mijn donker heen heeft geloodst, en me heeft gebracht in een leven dat nu zoveel lichter en plezieriger voelt.

De relatie met mijn ziel is voor mij uiteindelijk zo echt geworden, dat ik er niet meer aan twijfel. Ik ben zo blij dat ik me, ondanks alle weerstand en onzekerheid die ik voelde, ben blijven openen, want er is in mijn beleving niets zo fijn als die verbinding met jezelf ervaren. 

Liefs! 
Gabriëlla